Anka Sangusz
Chłopak
znikąd
Cykl
– Niepokorni (tom 2)
Seria
– Nastolatki to czytają
Wydawnictwo
Mazowieckie
ISBN
978-83-954431-6-9
W styczniu poznałam Dziewczynę z
ogrodu, czyli pierwszą część cyklu Niepokorni. Dziś napiszę
kilka słów o drugiej odsłonie cyklu, o Chłopaku znikąd.
Niektórzy może zastanawiają się, że jednak sięgam po książki
dla młodzieży. Owszem czytam, ale nie tak często jak kiedyś.
Chłopaka znikąd miałam w planach od momentu gdy zamknęłam
wcześniejszą książkę Anki Sangusz. Czy druga część również
mi się spodobała? Czy nadal byłam zainteresowana tym, co dzieje
się z bohaterami tego cyklu?
Los z nich zadrwił. Myśleli, że są sobie przeznaczeni. Dziewczyna z ogrodu i chłopak znikąd. Czy zranione serce dziewczyny wybaczy? Czy on jest wart drugiej szansy? Anka Sangusz stawia odważne pytania, miej odwagę sięgnąć po odpowiedzi.
Kacper sam podjął decyzję za nich. Nie
dał szansy Kamili, by o niego walczyła. Postanowił rozstać się z
dziewczyną, którą pokochał całym sercem. Zostawił ją by
chronić. Tylko czy porzucona Kama będzie w stanie zrozumieć
postępowanie Kacpra? Jej serce rozpadło się na tysiąc kawałków.
Widok chłopaka rani, ale nie zdaje sobie sprawy, jak cierpi Kacper.
Bohaterowie książek Anki Sangusz
zbliżają się do dojrzałości. Już niedługo skończą
osiemnaście lat. Jednak tak dziewczyna z ogrodu, jak i chłopak
znikąd zmuszeni byli dorosnąć wcześniej niż ich rówieśnicy.
Musieli nauczyć brać odpowiedzialność za swoje działania, ale i
za innych (zwłaszcza Kacper). Dziewczyna z ogrodu opowiadała nam o
rudowłosej Kamili. Chłopak znikąd bardziej skupia się na Kacprze
i jego pokręconym życiu.
Przyszłość Kacpra powraca w jeszcze mroczniejszych odcieniach, na jaw wychodzą rodzinne grzechy, czy chłopak zdoła ochronić wszystkich, których kocha? Kacper musi pamiętać, że każda decyzja niesie konsekwencje. Niektórych nie da się cofnąć…
Kacper nie miał w życiu lekko. W
strasznym wypadku stracił matkę, a jego kuzyn zapadł w śpiączkę.
Ojciec chłopaka odbywa karę więzienia, ale wcześniej nie potrafił
zachowywać się jak mąż i ojciec. Teraz za błędy ojca musi
odpowiadać właśnie Kamil. Zbyt dużo tego wszystkiego, jak na
barki młodego człowieka, który powinien wieść bardziej
nieodpowiedzialne życie. To teraz jest czas na podejmowanie
szalonych decyzji, a nie na odpowiedzialne zachowanie, niczym
dorosły. Ale życie nie jest sprawiedliwe.
Kacper
nie może żyć bez Kamili i gdy tylko pojawia się okazja znów
zbliża się do dziewczyny. Tego
czego od niego chce Kamila wydaje się proste, ale Kacper ma z tym
problemy. Chodzi o szczerość. Nastolatek nie zdaje sobie sprawy jak
wiele może powiedzieć Kamili. Nie wie ile ona wytrzyma i czy go nie
zostawi. A tego by nie zniósł. Ciężar gatunkowy jego sekretów
jest wielki, ale po przeanalizowaniu sytuacji Kacper otwiera się
powoli przed ukochaną.
On ukrywa swoją przeszłość. Ona za wszelką cenę chce ja odkryć. Czy ich uczucie okaże się wystarczająco silne? Czy przetrwa trzęsienie ziemi?
Chłopaka znikąd, moim zdaniem, dopadła
klątwa drugiego tomu. Dziewczyna z ogrodu była lepszą książką i
lepiej się ja czytało. W tej części jest za dużo tulenia,
całowania i wyzwania sobie uczuć. Zrobiło się za słodko. Co
prawda równoważą ten miód różne zawirowania i problemy, ale
jednak. Przyjdzie teraz czekać na trzeci tom, mając nadzieję, że
będzie bardziej interesujący.
Mimo tego Chłopaka znikąd czyta się
bardzo szybko. W sumie to mknie się przez kolejne kartki, a lektura
zajmuje bardzo mało czasu. Książka wbrew temu, że jest dla
młodzieży niesie z sobą wiele mądrości. Dotyka problemów
dorosłych. Bardzo często nie zdajemy sobie sprawy z tego, że
młodzi ludzie też borykają się z podobnymi problemami, i że nie
potrafią sobie z nimi radzić w pojedynkę. Warto przeczytać obie
książki żeby zrozumieć, że w podobnych sytuacjach bardzo
przydaje się druga osoba godna zaufania.
Na zakończenie przytoczę słowa mojej
wirtualnej przyjaciółki: Nie tylko nastolatki To czytają!
Nastolatki z VAT-em też!
monweg
Książka bierze udział w wyzwaniach:
Akcja 100 książek w 2020 roku –
22/120; Czytam, bo polskie; Mierzę dla siebie – 2,4 cm; Olimpiada
czytelnicza – 280 stron; WyPożyczone
I co ja mam napisać... Czekam na trzeci tom!
OdpowiedzUsuńJa też :)
UsuńRównież wyczekuję trzeciego tomu :)
OdpowiedzUsuń