Bez pożegnania - Harlan Coben

 

Harlan Coben

Bez pożegnania

Gone for Good

z angielskiego przełożył Zbigniew A. Królicki

Wydawnictwo Albatros

ISBN 978-83-8215-613-3

Tylko jeden człowiek zna prawdę.

Uwielbiam twórczość Harlana Cobena od pierwszego spotkania, a seria z Myronem Bolitarem to moje ulubione powieści Amerykanina. Nigdy dwa razy się nie zastanawiam, czy zamawiać kolejną książkę. Zawsze biorę w ciemno i nawet nie czytam blurbów. Jak dotąd się nie zawiodłam, chociaż muszę przyznać, że pisanie Cobena nie jest równe, a jego seria dla młodzieży, z bratankiem Myrona mnie nie porwała. I w tym momencie przepraszam wszystkich, którzy mają odmienne zdanie od mojego – jeśli chodzi o Cobena to ja po prostu nie potrafię być do końca obiektywna.

Ken Klein. Posądzony przed jedenastoma laty o zgwałcenie i zamordowanie dziewczyny młodszego brata, Willa, ścigany przez FBI, rozpłynął się w powietrzu, a po jakimś czasie ludzie uznali, że zginął.

Nie wszyscy. Na łożu śmierci matka wyznaje Willowi, że jego brat wciąż żyje, a zdjęcie Kena – zrobione przed dwoma laty – potwierdza, że jej słowa nie były majaczeniem umierającej kobiety.

Will czuje, że musi odnaleźć brata, a kiedy znika jego ukochana, Sheila, ta potrzeba zamienia się w konieczność.

Tak zaczyna się historia snuta przez Cobena (chociaż słowo snuta, nie oddaje tego, z czym będziemy się mierzyć). Jest to ten rodzaj książki, który wciąga bez reszty, bardzo mocno angażuje czytelnika i której nie da się odłożyć choćby na chwilę. Trzyma w napięciu do samego końca. Wsiąka się w czytaną historię do tego stopnia, że prawie się znika dla świata. Mnie lektura Bez pożegnania pochłonęła i nie żałuję ani jednej minuty z nią spędzonej.

Powieść Amerykanina naszpikowana jest zwrotami akcji – już, już, wpadasz na pomysł, co będzie dalej i… dostajesz po łapach. Coben skutecznie myli tropy i wodzi czytelnika za nos. Niby nie lubię czuć się, jak dziecko zagubione w gęstej mgle, ale Cobenowi wybaczam ten stan i chcę więcej. W zabawie w kotka i myszkę zawsze on wygrywa i należy się do tego przyzwyczaić.

Coben ma niesamowitą łatwość w kreowaniu bohaterów swoich książek. I ta powieść nie stanowi wyjątku. Często lubi się ich od samego początku, gdzieś po drodze zmieniając o nich zdanie. Tutaj jest podobnie. Postaci nie są wyidealizowane ani kryształowe, a przez to wydają się bardziej wiarygodne. Każdy ma swój niepowtarzalny charakterek i co nieco na sumieniu.

Bez pożegnania to rewelacyjnie napisany thriller z bardzo ciekawą fabułą, zagadkami do rozwiązania, tajemnicami skrzętnie skrywanymi przez wszystkich bohaterów oraz z nieprzewidywalnym zakończeniem. Książka wydaje się zawiła, ale czyta się błyskawicznie (jednym tchem) i z olbrzymią przyjemnością. Nic nie jest podane na tacy – cały Coben, mistrz zmian i zwrotów akcji. Dla mnie to kolejna książka, którą mogę śmiało określić mianem nieodkładalna (zaczynam lubić to stwierdzenie).

Bez pożegnania to książka, która zaciekawia i nie nudzi. Akcja jest wartka, a tajemnice do rozwikłania warte poznania. Gwarantuję, że z tym thrillerem dobrze spędzicie czas i sądzę, że większość z was powinna być w pełni usatysfakcjonowana. Zdecydowanie polecam, w szczególności licznym wielbicielom talentu Harlana Cobena.

A teraz Bez pożegnania możecie również obejrzeć jako miniserial w serwisie Netflix. Z ciekawości zamierzam zobaczyć, co powstało z tej świetnej książki.

monweg

Dziękuję

Książka bierze udział w wyzwaniach:

Przeczytam 120 książek w 2021 roku – 104/120; Mierzę dla siebie – 3,3 cm; 416 stron; Okładkowe bingo – książka z filmową okładką