Autor – Bernhart Hennen, James Sullivan
Tytuł – Elfy, część I
Tytuł oryginału – Die Elfen
Przekład – Małgorzata Wilk
Wydawnictwo Fabryka Słów
ISBN 978-83-7574-874-1
Piękno i siła rodem z tolkienowskiego świata
Spośród wszystkich istot zamieszkujących światy fantasy, elfy są najbardziej tajemnicze i niedostępne.
Bernhard Hennen kreśli barwną i fascynującą opowieść, w której każdy miłośnik dobrego fantasy pogrąży się z zapałem.
Tragiczny finał polowania. Tajemniczy potwór pozostawia przy życiu tylko jednego łowcę, który cudem trafia do świata elfów. Pomoc królowej daje nadzieję na zniszczenie bestii. Nadzieja jednak pryska. Bestia wdziera się do królestwa elfów, by zniszczyć je raz na zawsze.
Elfy, ludzie, demony przeszłości i brutalne walki o przetrwanie.
O Elfach napisano całkiem sporo, bo też mało która istota w literaturze fantasy inspiruje autorów tak jak one. Stanowią jedną z najważniejszych ras większości światów fantastycznych. W zależności od dzieła zachodzą w nich pewne różnice, wspólne pozostają jednak pewne elementy natury oraz wyglądu: spiczaste uszy; długowieczność; ścisły związek z naturą; często uzdolnienia magiczne; urodziwy wygląd i długie włosy; piękny i melodyjny głos; umiejętność we władaniu bronią oraz bardzo dobrze rozwinięte zmysły.
U Tolkiena zwani są Dziećmi Iluvatara. W WarCraft mamy do czynienia z Nocnymi Elfami i Krwawymi Elfami. W Świecie Dysku Terry'ego Pratchetta w przeciwieństwie do innych światów fantasy są to istoty zabijające ludzi dla przyjemności. W świecie Wiedźmina mowa o Aen Seidhe – „Ludzie Wzgórz” i Aen Elle – „Ludzie Olch”. Elfy z Alagaësii są w pewnej mierze podobne do elfów ze Śródziemia. Naprawdę nie wiem jak sklasyfikować Elfy występujące u Hennena. Chyba najbliżej im do istot tolkienowskich. Na pewno są piękne i długowieczne. Zamieszkują krainę urzekająco nazwaną Aftenmarchią. Mają (przynajmniej niektóre z nich) zdolności magiczne i biegle władają bronią. Zdecydowanie żyją blisko i w zgodzie z naturą. Ale czy są dobre, czy też złe, chyba każdy sam musi odpowiedzieć na to pytanie. Odpowiedź nie jest jednoznaczna. Bo czyż dobry Elf wszedłby w układ z człowiekiem, stawiając na szali jego nowo narodzone dziecko? Oprócz Elfów natykamy się na inne fantastyczne stworzenia: centaury, fauny(denerwujące jest spolszczenie tych nazw na człekoń czy człekozioł) oraz gadające drzewa. Znakomicie to wszystko zostało wykreowane.
Lekki niedosyt sprawił fakt opisania świata ludzi, reprezentowanych tutaj przez osadę Firnstayn i jarla Mandreada Torgrigsona. Potraktowany został trochę po macoszemu. A ludzie opisani jako trochę zacofani i niezbyt okrzesani. Ale natomiast kraina zamieszkała przez dumną nację Elfów jest dopracowana w każdym, nawet najdrobniejszym szczególe. Na czoło wysuwają się postacie: królowej Emerelle, mądrej ale też nie koniecznie sprawiedliwej; czarodziejki Noroelle, dobrej i przenikliwej oraz dwóch przyjaciół Farodina i Numanora, których oprócz walki ramię w ramię połączyła miłość do tej samej elfiej piękności.
Muszę przyznać, że nie zawiodłam się na powieści Hennena. Już w momencie gdy zobaczyłam ją na półce w księgarni wiedziałam, że przyjdzie taki moment, gdy ją przeczytam. Nie jest to błaha opowieść osadzona w fantastycznym świecie. To historia o odwadze, poświęceniu, miłości i dążeniu do celu. Wartka akcja, niebezpieczeństwo i intrygi, a także magia nie pozwalają się od tej lektury oderwać. Biorąc do ręki tę powieść, dostałam to czego oczekiwałam – bardzo ciekawą historię z interesującymi bohaterami. Elfy czyta się jak najpiękniejszą z baśni. Cudowna, dojrzała fantastyka. I tylko szkoda, że nigdzie nie mogę dostać kontynuacji. Pozostaje mi tylko polecić tę opowieść wszystkim, którzy choć trochę lubią przenieść się do niezwykłego i fantastycznego świata.
monweg
Książka bierze udział w wyzwaniach:
Przeczytam 120 książek w 2021 roku – 21/120; Abecadło z pieca spadło; Mierzę dla siebie – 3,3 cm; 480 stron; Pod hasłem; Poznaj sąsiadów; Trójka e-pik – realizujemy postanowienie noworoczne; Wielkobukowe bingo – fantasy; WyPożyczone
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz