Agnieszka Mirahina
Radiowidmo
Biuro Literackie
ISBN 978-83-60602-95-9
Półka z poezją
Tydzień temu z górką odczułem silną potrzebę przeczytania czegoś poetyckiego. To się czasem zdarza, kiedy zbyt wiele fabuł zaczyna na siebie nachodzić. Sięgnąłem po książkę autorki, której do tej pory nie czytałem - nazwisko obiło mi się o uszy, lecz nic więcej. Okazało się, że wiersze Agnieszki Mirahiny z tomu Radiowidmo mają sporą historię do opowiedzenia.
Trzeba poetce oddać, że potrafi wprowadzić atmosferę przemijania za pomocą drobnych elementów. Te wiersze stanowią pozostałości po dawnym porządku, ale nie musi chodzić tu o porządek historyczny, nie tylko. Dużo w monologach osoby mówiącej wspomnień, tych przypominanych zupełnie nagle i przypadkiem, a przecież ważnych. Wspomnień starego świata i dawnych znajomości, miłości na starych taśmach polaroida. Pozostaje tylko ucieczka do innego miejsca lub może czasu; wiersze roją się od zagranicznych podróży, które nie wymagają podróżowania. W końcu odniosłem wrażenie poszukiwania czułości w tej poezji; czułości potrzebnej, bo świat jest nieczuły i sztuczny, zapatrzony w zysk i lustro.
Wiersze Mirahiny pozostawiły jakiś ślad w mojej pamięci i będę chciał do nich wrócić. To zaleta poezji, że łatwiej się do niej wraca niż do powieści. Wystarczy parę chwil, by przypomnieć sobie pierwsze odczucia i zobaczyć, co się zmieniło.
niehalo
Książka bierze udział w wyzwaniach:
Przeczytam 120 książek w 2022 roku – 120/120; Mierzę dla siebie – 0,5 cm; 40 stron; Wielkobukowe bingo – książka polskiej autorki, książka upolowana na przecenie; Wielkobukowe minibingo – książka poniżej 300 stron; Wielkobukowe okładkowe bingo – okładka ze zdjęciem; Wielkobukowe alfabetyczne bingo - R
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz