Rodzina Borgiów - Mario Puzo

 

Mario Puzo

Rodzina Borgiów

The Family

z angielskiego przełożyli Zygmunt Halka, Władysław Masiulanis

Wydawnictwo Albatros

ISBN 978-83-7359-647-4

Rodzina Borgiów to ostatnia powieść Mario Puzo, dokończona przez wieloletnią przyjaciółkę autora - Carol Gino i wydana już po jego śmierci w 2001 roku. Puzo pracował nad tą powieścią ponad 20 lat, jednak czuć w niej rękę Gino.

Powieść opowiada o papieżu Aleksandrze VI (Rodrigo Borgia) i jego rodzinie. Rdzeniem są autentyczne wydarzenia przełomu XV i XVI wieku, które zręcznie zostały przeplecione fikcją literacką. Na kartach książki spotykamy postaci historyczne, takie jak Niccolò Machiavelli, Duarte Brandão, Girolamo Savonarola, a także Leonardo da Vinci. No i oczywiście Borgiowie, których losy śledzimy. Puzo zagląda wszędzie, także do alkowy, gdzie czytelnik spotka Vanozzę Cattaneę, wieloletnią kochankę Rodriga Borgii - przypomnijmy, kardynała, a później papieża Borgii.

Rodrigo to człowiek opętany żądzą bogactwa i władzy, który bez najmniejszych skrupułów potrafi wyeliminować nie tylko rywali i wrogów, ale też każdego, kto stanie mu na drodze do realizacji własnych planów. Autor sugeruje, że Borgiowie byli pierwszą rodziną mafijną, która w swoim postępowaniu kierowała się jedynie własnym interesem i nie wahała się użyć, w razie potrzeby, szantażu, przekupstwa czy mordu. Jednocześnie Rodrigo jest postacią niejednoznaczną. Równie mocno umiłował Boga, którego wiernym sługą pozostaje, co wystawne przyjęcia, wino i kobiety. Jedno z drugim się kłóci, ale dzięki temu Borgia jest niezmiernie ciekawy, a ponieważ żył naprawdę, staje się jeszcze bardziej interesujący. Rodrigo bardzo kocha swoje dzieci, a szczególnie Lukrecję, Cezara i Juana. To z nimi wiąże wielkie plany, by wzmocnić pozycję swojej rodziny i sprawować rządy nad Italią. Sporą część w książce zajmuje kazirodczy romans Lukrecji z Cezarem, który został zaaranżowany przez samego Aleksandra. Koniec końców Lukrecja zostaje wyswatana trzy razy, Cezar zrzuca szaty kardynalskie i zostaje żołnierzem, a dzięki jego podbojom państwo papieskie staje się potęgą.

Rodzina Borgiów to powieść pełna pasji, z barwnymi postaciami, które na długo zapadają w pamięć. Nie brak tu intryg, zwrotów akcji, korupcji i szeroko pojętej żądzy. Dodam jeszcze, że nie należy porównywać Rodziny Borgiów do najsławniejszego dzieła Puza, Ojca chrzestnego. To dwie całkiem różne książki (choć tematyka momentami jest pokrewna) i pisane w pewnym sensie przez dwóch różnych ludzi. Ojciec chrzestny był piątą powieścią amerykańskiego autora i został napisany ponad trzydzieści lat przed Rodziną Borgiów.

Puzo dokumentuje nienasyconą żądzę bogactwa i władzy patriarchy rodu, który dla osiągnięcia celu był w stanie posunąć się do największych okropieństw, tworząc trzymającą w napięciu opowieść. Rodrigo jako papież dopuszczał się każdego grzechu, aby zwiększyć potęgę rodziny, pomnożyć bogactwa i za wszelką cenę utrzymać władzę. Jednak, jak to w rodzinach bywa, znalazł się także czas na rodzinne szczęście i beztroskę, ale niestety były to bardzo rzadkie momenty.

Rodzina Borgiów przedstawia degrengoladę elit kościelnych za czasów pontyfikatu Aleksandra VI, który zapisał jedną z najmniej chlubnych kart w dziejach papiestwa. Jest to także, a może przede wszystkim, traktat o rodzinie, w której nienawiść i miłość kroczą ramię w ramię. Na pewno lektura nie nada się dla każdego czytelnika, nie brakuje tu seksu, okrucieństwa i brutalności. Zdecydowanie polecam wielbicielom historii i mocnych wrażeń.

monweg

Książka bierze udział w wyzwaniach:

Przeczytam 120 książek w 2021 roku – 31/120; Abecadło z pieca spadło...; Mierze dla siebie – 3,1 cm; 448 stron; Wielkobukowe bingo – powieść historyczna; Mini bingo – powieść zekranizowana; Okładkowe bingo – okładka ze słońcem; Wyzwanie LC2021