Paul Ricœur
Hermeneutyka i nauki społeczne. Eseje o języku, działaniu i interpretacji
Hermeneutics and the Human Sciences. Essays on Language, Action and Interpretation
Przeł. Joanna Bednarek, Piotr Graff
Państwowy Instytut Wydawniczy
ISBN 978-83-8196-856-0
Zdarza się Wam sięgać po teksty z zakresu nauk humanistycznych? Dawniej czytałem regularnie - nie tylko podczas studiów, na zajęcia, ale z zainteresowaniem, dla samorozwoju. W pewnym momencie jednak oddaliłem się znacznie od “wysokiej humanistyki”, czasem jakiś zbiór esejów, jakiś artykuł, jakaś monografia, ale nic poważnego, żadnych metodologicznych rozważań. A tu nagle PIW wydaje uzupełnioną edycję esejów Ricœura Hermeneutyka i nauki społeczne. Eseje o języku, działaniu i interpretacji i obudziła się we mnie chęć wgryzienia się w te tematy, może dlatego, że nigdy nie pojąłem fenomenu fenomenologii, a co dopiero w wariancie hermeneutycznym, której wybitnym przedstawicielem był autor przedstawianej publikacji.
Dużym plusem obecnego wydania jest przede wszystkim to, że czytelnik otrzymuje całość oryginalnej edycji Hermeneutyki…, której do tej pory przetłumaczone zostały przez Piotra Graffa jedynie cztery z jedenastu rozdziałów; pozostałe teksty ukazują się w przekładzie Joanny Bednarek. W tym zbiorze Ricœur skupia się na historycznym przedstawieniu rozwoju myśli hermeneutycznej i fenomenologicznej, odnosząc się do filozofów pokantowskich - Hegla, Diltheya, Husserla, Heideggera oraz Gadamera - i dokonując wyraźnego wskazania związków jednej i drugiej metody w części pierwszej. W drugiej i trzeciej części skupia się na problematyce tekstu i interpretacji, a także związkom między nauką a ideologią.
Muszę przyznać, że lektura tekstów Ricœura wymagała ode mnie przypominania sobie na bieżąco koncepcji hermeneutycznych i fenomenologicznych prezentowanych w XIX i XX wieku; zmusiła mnie także, by sięgnąć parę razy do słownika (to oczywiście figura retoryczna - googlałem). Miejscami zatrzymywałem się w celu zanotowania najważniejszych zagadnień poruszanych przez autora, aby nadążyć za jego tempem myśli. Do części akapitów zdarzało mi się wracać, by uporządkować w głowie treść. Ricœurowski czytelnik powinien być świadom wysiłku, który będzie musiał włożyć w lekturę, niemniej spojrzenie francuskiego filozofa na narrację i teorię tekstu jest warte uwagi, jednakże styl mógłby być trochę bardziej przystępny, ponieważ przy 400-stronicowej publikacji trzeba kilka razy złapać oddech.
niehalo
Dziękuję
Hermeneutyka i nauki społeczne. Eseje o języku, działaniu i interpretacji do kupienia na Bonito
W ramach wyzwań: Przeczytam 120 książek w 2025 roku – 38/120; Przeczytam tyle, ile mam wzrostu – 2,2 cm; 400 stron; Wielkobukowe bingo – książka, o której nikt nie mówi; Wielkobukowe okładkowe bingo – minimalizm; Wielkobukowe alfabetyczne bingo - H
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz