Schronienie -Harlan Coben

Autor – Harlan Coben

Tytuł – Schronienie

Tytuł oryginału – Shelter

Cykl – Mickey Bolitar

Przekład – Zbigniew A. Królicki

Wydawnictwo Albatros

ISBN 978-83-6578-170-3

Podejrzany wypadek - Zmowa milczenia - Tajemnicze zaginięcie

Zdaję sobie sprawę, że w swojej opinii nie będę obiektywna, ale ja po prostu ogromnie lubię twórczość Harlana Cobena. Wiem, że niektórzy zarzucają mu nietrzymanie poziomu, schematyczność i pewnego rodzaju kalkę w kolejnych powieściach. Jednak niezmiennie lubię jego pełne dynamiki książki i jak na razie nic nie jest w stanie tego zmienić. Ale przyznaję, że wolałam starszego Bolitara.

Po Myronie przyszedł czas na jego bratanka Mickeya. Mickey jest nastolatkiem, a jego życie nie jest usłane różami. Niedawno stracił ojca, który zmarł na jego oczach, a matka trafiła na odwyk. Chciał nie chciał Mickey zmuszony jest zmienić szkołę i zamieszkać ze swoim wujkiem, za którym oględnie mówiąc nie przepada. Może ta niechęć bierze się stąd, że obaj panowie Bolitar są do siebie podobni; lubią zagadki (zwłaszcza kryminalne) oraz dziewczyny, które nie zawsze są odpowiednie.

Zło pozostaje. Zawsze. Możesz z nim walczyć, ale nigdy do końca go nie pokonasz.

W nowej szkole Mickey poznaje Emę, dziewczynę odrzuconą przez innych młodych ludzi oraz nową (tak jak on) uczennicę Ashley. Gdy Ashley znika bez śladu, chłopak wraz z Emą i z Łyżką (zabawnym kolegą) postanawiają dowiedzieć się co się stało, przez co narażają się na niebezpieczeństwa. Sprawy nie ułatwia fakt, że Ashley nie mówiła o sobie prawdy i okazuje się nie tym za kogo się podawała. Oprócz zagadki zniknięcia szkolnej koleżanki Mickeya zajmuje również (a może przede wszystkim) sprawa śmierci ojca.

Bohaterowie Schronienia są bystrzy, kreatywni i cechują się prawie nieograniczoną fantazją. Cała trójka jest w pewien sposób wyobcowana: Mickey dlatego, że jest nowy; Ema i Łyżka natomiast nie są za bardzo lubiani (w sumie nie wiem dlaczego). Czy można ich polubić? Chyba tak, choć ja ze względu na wiek miałam z tym problem. Bardzo intrygująca jest postać Nietoperzycy, która skutecznie spowodowała zamęt w głowie młodego bohatera, twierdząc że jego ojciec żyje.

Nic z tego, co robimy nie jest proste. Chcesz usłyszeć „tak” lub „nie”. Jednak nie ma „tak” albo „nie”. Nic nie jest czarne albo białe. Wszystko jest szare. Jest życie albo śmierć.

Pierwszy tom trylogii dla młodzieży czyta się praktycznie sam, a to za sprawą nieskomplikowanej historii, lekkości narracji oraz dużej, czytelnej czcionki. Brawo za wplątanie w fabułę polskiego wątku.

Jeżeli postępujesz dobrze, to często dlatego, że ktoś inny postępuje źle.

Schronienie jest thrillerem, ale tym razem bardziej kierowanym do młodzieży, zważywszy na wiek głównego bohatera i jego przyjaciół. Uważam, że świetnie nada się jako pierwsza książka Cobena, czyli na początek literackiej podróży z amerykańskim pisarzem. Jako, że czytałam wszystkie jego książki dla dorosłych, to czegoś przez cały czas mi w Schronieniu brakowało. Nie mogę powiedzieć, że pierwsza część cyklu o Mickeyu Bolitarze mi się nie podobała, ale trudno mi porównywać ją do wcześniejszych powieści Cobena. Po zakończeniu lektury pozostaję z niedosytem, mając nadzieję na przynajmniej tak samo dobrą kontynuację.

Schronienie polecam wielbicielom twórczości Harlana, miłośnikom thrillerów oraz młodszym czytelnikom, którzy nie powinni się na niej zawieść. 

Dziękuję

Książka bierze udział w wyzwaniach:

Czytelnicze igrzyska 2017, Olimpiada czytelnicza, Przeczytam 52 książki w 2017 roku – 144/52, Przeczytam tyle, ile mam wzrostu – 2,4 = 5,2 cm, W 200 książek dookoła świata – Stany Zjednoczone, Wyzwanie Czytamy nowości